Rainbowcake

Waarschuwing: dit is een heel lang verhaal, heb je geen intentie tot deze taart maken zou ik zeggen, stick to the pictures. Ben je toch benieuwd hoe ik het allemaal voor elkaar gekregen heb, tja, dan moet je toch ook de lettertjes hieronder gaan lezen.

Gisterochtend was het dan zover, de regenboogtaart. Ik wilde niks aan het lot overlaten en begon met alle spulletjes klaar te zetten en alles correct af te wegen. Ik knipte zeven cirkels uit bakpapier voor in de springvormen en legde deze klaar, een klontje boter om de rand van de springvorm mee in te vetten was ook present. De biscuitmix van Funmix zei dat voor een springvorm van 25 cm, je 330 gram biscuitmix nodig was, 5 eieren en 33 ml water. Dit deed ik in mijn kom en pakte de handmixer, de timer op me mobiel op 7 minuten (zolang moest ik de eerste keer mixen), stoel erbij om op te zitten en mixen op de hoogste stand en mixen maar!

tomtiedom

Het had een best wel rare consistentie, heel dikkig, maar heel glanzend. Echt smaken vond ik het niet, hopelijk werd die lekkerder als die gebakken was. De timer ging af en ik zette de mixer op de laagste stand mixte nog eens 3 minuten. (Echt waar, een Kitchenaid gaat zoo welkom zijn bij dit soort taarten!) Ik deed eerst een testrondje om te kijken hoeveel en hoe lang die erin moest. Ik begon met het afwegen van 250 ml beslag en goot dit in de voorbereidde springvorm. Oven op 175 graden, 12 minuten en daar begon het ijsberen voor de oven. Na 12 minuten was hij gaar, maar niet enorm gerezen, voor het echie zou ik 300 ml gebruiken en dan 15 minuten erin. Helaas haalde ik uit mijn beslag maar drie lagen en was ik verplicht nogmaals 10 minuten een lamme arm met de mixer te kweken. De eerste kleurstoffen gingen door het beslag, wat een 'magisch' moment is dat zeg, het ene moment is het wit met een klodder ondefinieerbare gel en na goed roeren heb je opeens paars, blauw, groen beslag!

Magie in een schaaltje

De eerste laag ging in de oven en terwijl deze in de oven zat bereidde ik de andere springvorm voor, voor de volgende laag. Dus nieuw bakpapiertje erin, de ring even schoongemaakt en weer ingevet en de blauwe laag erin. De paarse laag was klaar, deze sneed ik los van de kant (op sommige punten had die al losgelaten, maar niet overal, en om scheuren te voorkomen heb ik een mesje gebruikt.) en legde ik op een rooster om verder af te koelen. De groene laag in de oven geschoven en de vorige springvorm weer schoongemaakt en voorbereid voor de volgende laag. Toen dit klaar was bereidde ik de nieuwe portie beslag en woog ik ook hier van 3 bakjes met 300 ml van af en voegde ik kleurstoffen toe. Na ongeveer anderhalf uur waren alle lagen klaar en lagen de laatste paar af te koelen. Ondertussen was het 13 uur, lunchtijd!

De zes lagen, klaar om te stapelen

Na de lunch maakte ik de botercrème, ik had besloten er wat citroenaroma doorheen te mixen om de taart een beetje fris accent te geven en de botercrème minder heftig te maken. Dit was wel nodig want voor de botercrème heb ik een halve kilo roomboter en bijna ook een halve kilo poedersuiker gebruikt. Boter in blokjes in een kom, de poedersuiker door een zeef erbij, wat druppels water en citroenaroma en mixen maar! Ik was zo verstandig om het eerst een beetje met een vork door elkaar te prakken in plaats van meteen de mixer erin te zetten. Wat je krijgt als je dit laatste doet is een soort spookfeestje creëren, alles gaat onder de poedersuiker zitten. Het citroenaroma deed echt wonderen, het was lekker fris geworden!

De calorieënbom

Nu was het tijd voor het meest gevreesde onderdeel, het in elkaar zetten van de taart. Ik ben niet zo'n enorme held in het afsmeren en decoreren van taarten, vooral die zijkanten en bovenkant mooi glad krijgen is nog niet mijn sterkste punt, maar we gingen er het beste van maken! De bodem van een springvorm gepakt en daar de eerste laag, paars, op zijn kop opgelegd en het bakpapier wat nu bovenop zat, er voorzichtig afgehaald. Deze laag besmeerd met wat botercrème, het was nog even uitzoeken hoeveel er precies op moest, ik wilde het ook niet te machtig maken maar ik wilde wel dat je het nog een beetje zag als je het aansneed. Hier bovenop kwam de blauwe laag op zijn kop en weer peuterde ik het bakpapier eraf en besmeerde ik deze met botercrème. Zo ging ik door tot ik de laatste laag erop gelegd had en tadaa

Nu het afsmeren met de botercrème, ik had niet super veel botercrème meer over, dus ik moest een beetje slim en voorzichtig afsmeren. Ik begon met de bovenkant omdat ik gewoon nooit zo goed weet hoe ik de zijkanten moet aanpakken en daarom maar begin met de bovenkant. Al snel kwam ik erachter dat het best lastig afsmeren was zonder draaien taartplateau, maar hé! We hebben een draaiend plateau in de oven staan, waarom zou dit niet werken op het aanrecht? Hop, dat ding op het aanrecht gezet en jawel hoor, het werkte! De bovenkant was klaar en nu moest ik toch echt aan de zijkanten beginnen, beetje klungelig ging ik aan de slag maar op gegeven moment kreeg ik het een beetje door. Op het eind nogmaals de bovenkant bijgewerkt en zo zag die er toen uit:

De kleurtjes verstopt

Ik wilde eerst met mijn schrijfpen op de botercrème schrijven, maar ik kwam er al snel achter dat dit niet zo gemakkelijk was. Gelukkig had ik roze rolfondant liggen, deze uitgerold, een rondje uitdrukt met mijn mini springvorm en de tekst erop geschreven.

JC Poeslief is de naam van onze JaarClub, wij zijn al 4 jaar bij elkaar en Prrrrroost is onze toost. Nog wat kattenpootjes uit het resterende fondant gedrukt en deze op de zijkant geplakt en toen moest de taart nog even opstijven alvorens hij aangesneden kon worden. Ik kon niet wachten hoe die eruit zou zien aangesneden! En ook mijn clubgenoten waren heel erg benieuwd, ze vonden hem er al mooi uitzien, maar toen ik hem aansneed en het eerste puntje eruit haalde was iedereen super impressed, inclusief mijzelf. Ik kon het niet helpen om te lachen van trots, it worked out! Meteen telefoon erbij, foto's foto's! En daarna, nog steeds onder de indruk van zijn uiterlijk, zijn innerlijk geproefd en men, wat was ik blij met de toevoeging van de citroenaroma, de taart smaakte echt goed!

Ja, ik kan zeker zeggen dat dit een mission accomplished is.en dat het zijn titel 'Showstopper' zeker eer aangedaan heeft. Als je dit allemaal gelezen hebt, respect voor jou, het is nogal een verhaal. Als je van plan bent om hem zelf te maken zou ik zeggen, zeker doen! Hoe lang dit verhaal ook mag lijken, oké, het maken van de taart duurt zeker wel een paar uur, ik ben er toch wel vier à vijf uur mee bezig geweest. Maar ondanks de hoeveelheid tijd die je erin moet steken is die niet heel moeilijk om te maken. Ik ben er van overtuigd dat ook een niet ervaren bakker deze taart kan maken. Zeker als je de instructies op het pak biscuitsmix gewoon volgt en je je oven een beetje kent moet het helemaal goed komen. Dus als je indruk wil maken op je vrienden, familie kennissen, dan is deze taart zeker degene die dat gaat doen!