Dit weekend hebben we het 21 diner gevierd van een clubgenoot, dit houdt in dat wanneer je 21 wordt je een feest bij je ouders geeft inclusief een diner. Dit om zo je clubgenoot beter te leren kennen, want nu kan er immers inside information van de ouders vergaard worden en ben je op de plek waar iemand een deel van zijn leven heeft gewoond. Dit feestje vroeg natuurlijk om een taart, eerst gevraagd of de ouders het goed vonden. Voor hetzelfde geldt hadden zij al een taart geregeld, maar nee, ze vonden het een heel leuk idee! Ojeej, nu kwam er toch wel enige druk op te staan, een boterkoek werd nu wel iets te gewoontjes. Dus ik mijn bakboeken ingedoken opzoek naar een taart die niet al TE moeilijk was, maar er wel gaaf uitzag en die een autorit van 2 uur zou overleven. Het feestje vond namelijk in Nijmegen plaats en tja, dan vallen er opeens al een hoop taarten af, zoals zuiveltaarten, taarten met botercrème etc. Gelukkig vond ik al snel een goed recept voor een taart die er toch best mooi uitzag, het was de perenfrangipane. Op de markt peren gehaald, de fruitman had mij doyenne du comice aangesmeerd, deze zouden steviger blijven als de conference en ja, deze waren al rijp! Nou, doe er dan maar 5. Maar toen ze eenmaal thuis lagen was ik er niet op gerust dat ze echt rijp waren, ze voelden keihard aan en of het moest een hele bijzondere peer zijn die rijp was als die hard was. Maar mij is geleerd dat een peer moet meegeven aan het steeltje en dat deden deze zeker niet. Dus vlug nog langs de AH om wat echt rijpe peren te halen en ik was zo blij dat ik dat gedaan had. Ik had eerst de marktperen doormidden gesneden, ik nam en hap, en het smaakt totaal nergens naar. Gelukkig had ik dus mijn conference peren nog en op de oude peren kon ik mooi het waaierpatroon oefenen. Dit zag er moeilijker uit dan dat het daadwerkelijk was, ook weer een meevaller. Het deeg maken ging ook zeer goed en ook de vulling was niet al te moeilijk. Het enige puntje waar ik me zorgen om maakte was of die in het midden wel gaar was. Het voelde nogal zacht aan, maar de buitenkant begon al donkerbruin te kleuren. Om geen risico te lopen op verbranding hem uit de oven gehaald en laten afkoelen. Desnoods konden we altijd de puntjes van de taart afsnijden.
De taart heeft met gemak de autorit overleefd en ik kreeg al meteen complimenten toen ik hem in de keuken neerzette. Het 21 diner was echt een geslaagd feestje, heerlijk gegeten, heerlijke sfeer, gewoon een leuke dag! Ik zat wel echt bom en bomvol na die 5 gangen, maar alles heeft heerlijk gesmaakt. De taart viel ook enorm in de smaak, een clubgenootje dacht dat die misschien wel heel machtig zou zijn. Maar dat viel haar alles mee, dus allemaal happy costumers. Hierbij het recept voor deze heerlijke taart:
Perenfrangipane
zoete deegbodem
- 200 g bloem
- snufje zout
- 50 g poedersuiker
- 125 g koude boter in blokjes
- 1 eierdooier
- 1-2 el water
- Meng de bloem, zout en poedersuiker. Wrijf de blokjes boter er met je vingertoppen doorheen totdat er een kruimelig deeg ontstaat. Voeg de dooier toe en kneed licht totdat er een stevig deeg ontstaat. Voeg net zoveel water toe totdat er een soepel deeg ontstaat. Na 1 el was mijn deeg al veel te plakkerig dus ik heb er weer wat bloem bijgedaan. Je moet dus echt op gevoel water toevoegen en desnoods weer wat bloem. Sla het deeg plat, wikkel het in huishoudfolie en leg 30 min in de koelkast.
- Verwarm de oven voor op 200 graden en vet een pastei/vlaaivorm met losse bodem van 23 cm in.
- Rol het deeg uit, zodat die de vorm bekleed en nog 2 cm eroverheen hangt. Druk de rand en bodem stevig aan en zorg dat de bodem 3-5 mm dik is. Knijp de randen bij elkaar, zodat het deeg 3 mm boven de rand uit komt. Prik met een vork gaatjes in de bodem en zet hem weer 30 min in de koelkast.
- Bedek het deeg met bakpapier en blinde bakvulling en bak ongeveer 10 minuten. Verwijder dit alles en bak nog 5-10 minuten totdat de bodem lichtbruin en droog is.
- Zet de bodem 30 min in de koelkast en verlaag de oventemperatuur naar 180 graden.
Vulling
- 90 g zachte boter
- 100 g lichtbruine basterdsuiker
- 1/2 tl amandelextract
- 2 eieren, losgeklopt
- 100 g gemalen amandelen (te koop bij natuur-reform winkels)
- 2 el zelfrijzend bakmeel
- 4 el pruimenjam
- 2 stevige, rijpe peren
- Klop de boter, suiker en amandelextract met een mixer tot een glad en romig mengsel. Klop de eieren er 1 voor 1 door en daarna de gemalen amandelen en het zelfrijzend bakmeel.
- Strijk de pruimenjam over de bodem en schenk de vulling erop. Strijk het glad met een paletmes.
- Schil, halveer de peer en halveer hem nog een keer en snij er een waaiervorm in. Leg deze op de vulling en bak de taart 35-40 min tot de vulling stevig en goudbruin is.
glazuur
- 2 el abrikozenjam
- 1 el citroensap
- verwarm op een laag vuur de jam met het sap totdat de jam vloeibaar is. Dit duurt ongeveer 2 minuutjes. Bestrijk de warme taart ermee. Laat de taart 10 minuten staan en haal hem dan uit de vorm.
 |
| Voordat die de oven inging |
 |
| En hoe die er uiteindelijk uitzag |
En dan de 'andere Italiaanse dingen'. Komende woensdag ben ik jarig en om dit te vieren heb ik besloten een groot diner te geven zaterdag 22 maart. Het thema is Italiaans omdat ik gek ben op deze keuken. Pure, simpele ingrediënten die echt topgerechten maken. Maar hier moet voor geoefend worden natuurlijk, ik had eerst het plan ravioli te maken gevuld met een paddenstoelen mix. Maar na dat proefrondje heb ik besloten toch voor iets anders te gaan. Ravioli maken voor 13 personen, met de hand, op een dag dat je ook risotto en gnocci moet maken is misschien iets teveel van het goede. Zo makkelijk is het nog niet om pasta te maken namelijk, de ravioli zelf leek perfect. Maar bij het kneden liep ik al tegen het probleem dat het deeg heel erg stug bleef, water toevoegen hielp een beetje maar internet vertelde mij dat je schaars moest zijn met water toevoegen. De smaken waren allemaal prima op orde, de paddenstoelenmix met een salie boter. Maar de pasta zelf was te taai, niet de juiste consistentie. Ik ga dit zeker vaker oefenen, maar het gaat niet geserveerd worden op mijn diner.
